Είναι απαραίτητη η Ιδιωτική Ασφάλιση Υγείας;
Το Δημόσιο
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε όλοι μια αναδιάρθρωση της δημόσιας ασφάλισης και τη δεδομένη υποβάθμιση των παροχών υγείας από τα κοινωνικά ταμεία. Επιπλέον, είναι εμφανής η στροφή των πολιτών στα δημόσια νοσοκομεία λόγω αδυναμίας να ανταπεξέλθουν στο υψηλό κόστος μιας νοσηλείας σε ιδιωτικό νοσοκομείο (τα ράντζα έκαναν ξανά δυναμικά την εμφάνισή τους).
Από την άλλη πλευρά παρατηρείται έντονο ενδιαφέρον, παρά τη δεδομένη οικονομική στενότητα, από τους πολίτες για ενημέρωση πάνω σε θέματα που αφορούν τις ιδιωτικές ασφαλίσεις υγείας ή αλλιώς νοσοκομειακά & εξωνοσοκομειακά προγράμματα.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται και από τα επίσημα στοιχεία της ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος σύμφωνα με τα οποία ο κλάδος Υγείας παρουσίασε αύξηση 17%, το πρώτο εξάμηνο του 2013, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι παρουσίασαν μείωση.
Η ιδιωτική ασφάλιση δεν θεωρείται πλέον είδος πολυτελείας αλλά μια αναγκαία δαπάνη και τα διαδεδομένα, κατά το παρελθόν, επιχειρήματα ‘’αν δεν πλήρωνα τόσα στο ταμείο μου θα είχα μια φοβερή ιδιωτική ασφάλεια’’ ή ‘’αν μπορούσα να μην πληρώνω (πχ) ΤΕΒΕ θα έκανα μια ιδιωτική’’ έπαψαν πλέον να υφίστανται καθώς ποτέ δεν είχαν ουσιαστική βάση αλλά χρησίμευαν μόνο ως δικαιολογία, προς τον εαυτό μας, για να μην δούμε την ουσία του προβλήματος.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ιδιωτική ασφάλιση αντί να συμπληρώνει τη Δημόσια Ασφάλιση, δυστυχώς έφτασε στο σημείο να την υποκαθιστά πλήρως καθώς όλοι μας βιώνουμε καθημερινά την σκληρή πραγματικότητα του δημόσιου συστήματος υγείας:
- Νοσοκομεία, έρμαια της κακοδιαχείρισης, βουλιάζουν στα ελλείμματα.
- Ο πολίτης στην ανάγκη του να έχει άμεση πρόσβαση στον γιατρό ή τη μονάδα υγείας που επιθυμεί βρίσκεται μπροστά σε ένα δυσκίνητο και προβληματικό δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο τον ταλαιπωρεί με ιδιαίτερα γραφειοκρατικές διαδικασίες.
- Πολίτες ταλαιπωρούνται στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων τις πρωινές ώρες και τις ημέρες εφημερίας καθώς η κρίση οδηγεί όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας στο δημόσιο σύστημα υγείας με αποτέλεσμα:
- Τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, όπου κλείνονται ραντεβού με γιατρούς εξειδικευμένους να έχουν αναμονή ακόμη και 12 μήνες!!!
- Τις ημέρες εφημερίας των νοσοκομείων ο μέσος χρόνος αναμονής να φτάνει τις 12 ώρες!!!
- Τεράστιες ουρές και λίστες αναμονής αναγκάζουν τους ασθενείς να καταφεύγουν σε κάθε τρόπο για να εξυπηρετηθούν, ορθόδοξο ή ανορθόδοξο.
- Γερασμένα Νοσοκομεία, ιδίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, χρησιμοποιούν ακόμη μηχανήματα εικοσαετίας, με ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ και τα πιο πρόσφατα δεν συντηρούνται ικανοποιητικά.
- Αθήνα και Θεσσαλονίκη δέχονται ασθενείς από άλλες περιοχές σε ποσοστό πάνω από 38% και 47% αντίστοιχα, λόγω της ανεπάρκειας των νοσοκομείων της περιφέρειας να αντιμετωπίσουν περιπτώσεις ασθενών με σοβαρά προβλήματα, με αποτέλεσμα η κατάσταση στα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας να είναι εκρηκτική. Τα ποσοστά αυτά είναι μεγαλύτερα και από τα αντίστοιχα του 1980!
- Το σύστημα διακομιδής ασθενών του ΕΚΑΒ αντιμετωπίζει πολλά και σημαντικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να υπάρχει κόστος ακόμα και σε ανθρώπινες ζωές.
- Η Πρωτοβάθμια Περίθαλψη έχει καταρρεύσει. Ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δεν διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του με αποτέλεσμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα :
- Να καταγγέλλονται συμβάσεις με ιατρικούς συλλόγους, ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα και διάφορους προμηθευτές αναλωσίμων υλικών.
- Εν μέσω οικονομικής κρίσης, οι ασθενείς να καταβάλλουν το σύνολο της δαπάνης κατά την αγορά συνταγογραφούμενων φαρμάκων!!!
- Λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων, σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΠΥΥ, κάθε ημέρα απεργίας να χάνονται περίπου 65.000 ραντεβού ασφαλισμένων.
Τι ορίζεται ως Υγεία
Σύμφωνα με τον ορισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), ως «Υγεία» ορίζεται η κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ατόμου και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας. Αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση και το επίπεδο υγείας ενός πληθυσμού αντανακλάται όχι μόνο στους κλασσικούς δείκτες αρνητικής υγείας, δηλαδή της θνησιμότητας και της νοσηρότητας, αλλά περιλαμβάνει και τους θετικούς δείκτες αυτοεκτίμησης της κατάστασης υγείας από τα ίδια τα άτομα.
Ως «Σύστημα Υγείας» ορίζεται το σύνολο των ανθρώπινων, υλικών και χρηματικών πόρων καθώς επίσης των οργανισμών, ιδρυμάτων και φορέων οι οποίοι συνδέονται με τη χρηματοδότηση, τη ρύθμιση και την επιτέλεση «δράσεων υγείας».
Ως «Δράση Υγείας» ορίζεται οποιαδήποτε δραστηριότητα ή σύνολο δραστηριοτήτων η οποία έχει πρωταρχικό της σκοπό τη βελτίωση ή τη διατήρηση της υγείας.
Στόχος «Συστήματος Υγείας»
Κάθε «Σύστημα Υγείας» πρέπει να επιτυγχάνει την εκπλήρωση τριών στόχων:
- Ο πρωταρχικός στόχος κάθε συστήματος υγείας είναι η βελτίωση της κατάστασης της υγείας του πληθυσμού. Ο στόχος αυτός έχει διπλή διάσταση. Περιλαμβάνει αφενός τη βελτίωση του μέσου επίπεδου υγείας όλου του πληθυσμού και αφετέρου την ισότιμη διάχυση της καλής υγείας μεταξύ του πληθυσμού.
- Ο δεύτερος στόχος είναι η ανταποκρισιμότητα του συστήματος υγείας στις προσδοκίες των πολιτών, οι οποίες αναφέρονται στην καθημερινή επαφή των πολιτών με το σύστημα. Ειδικότερα, περιλαμβάνει το σεβασμό και την αξιοπρεπή αντιμετώπιση των ασθενών από τις υπηρεσίες και τους επαγγελματίες υγείας και την ικανοποίηση που αποκομίζουν ως χρήστες των υπηρεσιών αυτών. Ο στόχος αυτός διακρίνεται σε δύο μέρη, το πρώτο είναι η βελτίωση του μέσου επίπεδου ανταποκρισιμότητας του συστήματος και το δεύτερο η προαγωγή της ισότητας στην κατανομή της ανταποκρισιμότητας μεταξύ των πολιτών, ανεξάρτητα από τις κοινωνικοοικονομικές διαφορές τις οποίες ενδεχομένως εμφανίζουν.
- Ο τρίτος στόχος είναι η δικαιοσύνη στην κατανομή των βαρών στη χρηματοδότηση του συστήματος υγείας και η προστασία των νοικοκυριών έναντι του οικονομικού κινδύνου λόγω έλευσης κάποιας ασθένειας.
Τι πιστεύουν οι Πολίτες
Η εκπλήρωση των παραπάνω τριών στόχων από το Εθνικό Σύστημα Υγείας έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό κάτι που αποτυπώνεται εύλογα στην γνώμη των πολιτών.
Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο μόλις το 15% των πολιτών δηλώνει ικανοποιημένο από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας καθώς το 85% όχι μόνο δεν είναι ικανοποιημένο αλλά θεωρεί ότι το δημόσιο σύστημα υγείας είναι επικίνδυνο.
Η δυσαρέσκεια αυτή αποτυπώνεται έμπρακτα στην μεγάλη στροφή των Ελλήνων, παρά την οικονομική κρίση, στις υπηρεσίες υγείας που προσφέρουν ιδιωτικοί φορείς. Έτσι για τις Εξωνοσοκομειακές Υπηρεσίες, περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες (51%) απευθύνονται στον ιδιωτικό τομέα, ενώ το 20% των Ελλήνων επιλέγουν, παρά το υψηλό κόστος, Νοσοκομειακές Υπηρεσίες ιδιωτικών θεραπευτηρίων. Ακόμα και πολλοί ασφαλισμένοι προτιμούν να πληρώσουν για την περίθαλψή τους, παρά να χρησιμοποιήσουν τις δωρεάν αλλά χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας που τους παρέχονται.
Ως αποτέλεσμα, η στροφή αυτή αποτυπώνεται και στα οικονομικά μεγέθη καθώς εδώ και πάρα πολλά χρόνια η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιωτικής δαπάνης υγείας στην Ευρώπη και ένα από τα υψηλότερα στον ΟΟΣΑ (σταθερά πάνω από 40% των συνολικών δαπανών υγείας τα τελευταία χρόνια. Περίπου 800,00 € κατ’ άτομο ετησίως!!!, στοιχεία τα οποία συμφωνούν και με τις εκθέσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.). εδώ να μπει η παρουσίαση power point
Απάντηση στο Αρχικό Ερώτημα:
Είναι απαραίτητη η Ιδιωτική Ασφάλιση Υγείας? Η απάντηση είναι Απλή και μπορεί να δοθεί ξεχωριστά από τον καθένα μας.
Όποιος από μας ανήκει στην μικρή μερίδα των πολιτών που είναι ικανοποιημένοι από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, πιστεύει ότι η το Εθνικό Σύστημα Υγείας εκπληρώνει τους στόχους του και νιώθει ότι του παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια, αυτοεκτίμηση και σιγουριά: Θα απαντήσει Αρνητικά!!!
Αν όμως ανήκει στην μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που πιστεύουν το αντίθετο δηλαδή ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν εκπληρώνει τους στόχους του και ότι δεν παρέχει το απαραίτητο αίσθημα ασφάλειας και ποιότητας υπηρεσιών: Θα απαντήσει Θετικά!!!
Υγεία και Ιδιωτική Ασφάλιση
Θεωρούμε ως μέγιστη συνεισφορά της ανθρώπινης πρόνοιας, την δυνατότητα χρησιμοποίησης κάθε δυνατής επιλογής σε θέματα υγείας ακριβώς εκείνη την ώρα που θα χρειαστεί.
Υπάρχουν ορισμένα γεγονότα στην ζωή κάθε ανθρώπου που δεν αντιμετωπίζονται καθόλου εύκολα και εξαρτώνται από τις αντοχές και από τις ανοχές του καθενός.
Πιστεύουμε ότι κανένας δε θα άντεχε να βλέπει ένα αγαπημένο του πρόσωπο να υποφέρει ή να ταλαιπωρείται για όλη του την ζωή ή/και να χαθεί επειδή δε φρόντισε να προνοήσει κατάλληλα γι αυτό, την στιγμή που έπρεπε.
Η ασφάλεια νοσοκομειακής περίθαλψης υπηρετεί έναν συγκλονιστικό σκοπό: Να Σώσει ή Να Παρατείνει Την Ζωή!
Κάθε άνθρωπος νοσηλεύεται στη ζωή του κατά μέσο όρο 4-5 φορές. Κανείς δε γνωρίζει:
- σε ποια ηλικία θα χρειαστεί να γίνει αυτό,
- τι θα του συμβεί,
- που θα χρειαστεί να νοσηλευτεί
Θα πρέπει να πάει σε ιδιωτικό ή δημόσιο νοσοκομείο; Θα μείνει στην Ελλάδα ή θα πρέπει να μεταβεί στο εξωτερικό; κ.λπ.
Οι απαντήσεις σε αυτά αλλά και σε άλλα ερωτήματα που προκύπτουν, σε μία τέτοια κατάσταση, εξαρτώνται από το είδος της πάθησης, από το που βρίσκεται ο κατάλληλος γιατρός ή η κατάλληλη κλινική και εν τέλει και από τον σημαντικότερο ίσως παράγοντα σήμερα που είναι το κόστος νοσηλείας.
Οι εξειδικεύσεις στην ιατρική διευρύνονται διαρκώς ενώ συνεχώς νέες ασθένειες εμφανίζονται και μεταλλάσσονται καθιστώντας το μέλλον αβέβαιο.
Η Ιδιωτική Ασφάλιση δίνει την δυνατότητα όλων των επιλογών χωρίς το άγχος του κόστους, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει ταχύτητα δράσης παρακάμπτοντας τις αγκυλώσεις των κρατικών ταμείων που πολλές φορές έχουν αποδειχθεί καταστρεπτικές ή μοιραίες.
Ο Daniel Goleman στο εξαιρετικό του βιβλίο «Συναισθηματική Νοημοσύνη» αναφέρει:
«Ο άνθρωπος έχει την ακλόνητη πεποίθηση ότι είναι άτρωτος και γι αυτό παθαίνει μεγάλο σοκ όταν συμβεί κάτι κακό στην υγεία του»
Σε όλο τον κόσμο όλοι αυτοί που νοσηλεύονται καθημερινά ακριβώς το ίδιο πίστευαν κάποια στιγμή για τον εαυτό τους.
Ο άνθρωπος δεν είναι ρομπότ. Υπόκειται στους νόμους της φύσης, αρρωσταίνει, χτυπάει, γερνάει και πεθαίνει.
Αν αποδεχτεί αυτή την πραγματικότητα τότε θα αποδεχτεί και την Ουσιώδη Σημασία της Ασφάλισης για την Ευημερία του και την Ποιότητα της Ζωής του.